Droga Josipa Debeljaka na Kuku Tisa w Paklenicy jest dla mnie osobiście bardzo ważna. Pokonałem ją z kolegą Michałem Baranowskim w 2011 roku. Była dla nas obu pierwszą prawdziwą droga wielowyciągową. Mieliśmy już na koncie dwuwyciagówki, zarówno w "Pakle" jak i dość wymuszone na naszej Jurze, ale żadna nie była jeszcze tą prawdziwą. Za cel specjalnie obraliśmy tylko czwóreczkę. Trzeba było sobie przypomnieć podstawy z kursu i lepiej opanować posługiwanie się szpejem.
Niebagatelna też była konieczność poprawy orientacji w terenie. Do drogi mieliśmy się wstawiać dzień wcześniej... ale skończyło się trafieniem w okolicę Kukowi. :D Wspomniany rejon w przewodniku Borisa Cujica to kilka kresek symbolizujących całą górę i kilka kolejnych z drogami.
W dniu "ataku szczytowego" też mamy problem by odszukać start. droga nie jest podpisana tabliczką, ale udaje się na dojrzeć pierwszego spita. Ruszamy, prowadzę pierwszy wyciąg. Na każdym się zmieniamy. Idzie bardzo sprawnie. Jedynym obiektywnym zagrożeniem po drodze było gniazdo os. Znacznie tez dokuczało słońce. Asekuracja z pętli, kostek, dużo spitów. Stanowiska pancerne z dwóch spitów, oprócz szczytowego. Tam był jeden spit i brak możliwości założenia dobrego drugiego punktu. Prawdopodobnie już sytuacja od tego czasu została naprawiona :) Cala droga to tylko 7 długości liny.
Droga jest przyjemna "przygodówką". Dobrze jej charakter opisze też słowo "kursowa". Trzeba na się na nią śpieszyć, gdyż bywa oblegana. Widoki ze szczytu może nie są tak spektakularne jak z Anicy Kuk, ale bardzo ładnie z niej widać wlot do wąwozu do sektora Klanci. Pod nogami za to księżycowe podłoże. Polecam serdecznie zespołom, którym nie zależy na cyfrze. :)
Skąd ten tytuł? Na tej drodze pokochałem wielowyciagówki. Niestety zbyt wiele nas dzieli, by muc być na nich tak często jakby się chciało.
Josipa Debeljaka 4a 200m OS
Copyright © 2014 by gorskieblogi
